Nachtuil
Dat ik een nachtuil ben is voor velen geen verrassing.
Het klinkt als een cliché maar het is gewoon een feit dat de nacht ook mij de meeste inspiratie brengt. Of beter, dat ik ’s nachts mijn innerlijke, creatieve stem, beter schijn te horen.
Ja, ik ben een beetje overgevoelig voor geluid.
Een brief, mail, tekst schrijven lukt me amper wanneer ik overdag de wagens langs m’n huis hoor razen. Zelfs de dubbele beglazing houdt voor mij onvoldoende alles stil.
Nachtkabouter
Ik hou van de nacht! Wanneer de nacht valt worden geluiden van de straat en in de tuin zachter.
Het ‘oehoe’ van de bosuil brengt me tot rust. Dat ik niet één van de grootste ben, geeft me ‘s nachts nog meer een ‘kabouter’ gevoel. Yep, ik voel me meer een nachtkabouter dan een nachtuil.
Gedichtendag
Dat ik op gedichtendag een ode breng aan de nacht, is dus niet zo vreemd….
De nacht
De nacht fluistert mooie woordjes.
Fluistert, omdat de nacht de stilte niet wil doorbreken.
SSSST, luister hoe mooi, hoe lief, hoe warm en oprecht.
De maan weerkaatst zacht zonnestraaltjes.
Zacht omdat de maan de duistere nacht liefelijk wil belichten.
Hij begeleidt de fonkelende sterren die ons de magie van het heelal laten zien.
Kijk hoe schoon, betoverend, hoe krachtig.
In zee wiebelt water heen en weer.
Gestuurd door het ritme van zon en maan.
Samen met de wind zingt de zee een liedje.
Zo groot, machtig, zo eén!
Warme groet Monique